Ewitdim gelib gedenden meni sormusan.Bir mesaj yazmaga elin gelmeyib.Ozge birisi ile aile qurmusan,bir defede olsa uzun gulmeyib.Ewitdim yamanca pewman olmusan,meni terk etdiyin o gunden beri.Ozge qollarinda tenha qalmisan.Unuda bilmirsen menli gunleri.Ewitdim arada gozlerin dolur,menli xatireler duwur yadina.Ureke beyinde salir yadina.Quru xatireler catir dadina.Ewitdim yuxuna qonaq olmuwam.Seninle el-ele gormusen meni.Yuxular tersine yozulur axi.Onuncun yaninda deyilem senin.Ewitdim her sabah meyus olmusan,geceler gunduzden qoparir seni.Bu cavan yawinda yawa dolmusan.Yuxular uzaga aparir seni.Ewitdim bu weir duwub eline.Oxuduqca gozlerin dolub nedense.Goz yawin qariwib qara sacina.Uzunde g
Heydər Әliyev 1994-cü ildə Moskvada tribunadan çıxışına başlayır: «1967-ci ildə Qarabağda paltarımı çıxarıb, çayda üzməyə getdim. Çaydan çıxanda gördüm ki, ermənilər paltarımı oğurlayıb».Bu an zalda olan erməni nümayəndə yerindən qalxıb qışqırır: «O vaxtı ermənilər orda yaşamırdı».Heydər Әliyev: - Elə mən də onu sübut etmək istəyirdim..