-Ամեն սեր չի, որ ընտանիքի պիտի վերածվի: Կան սերեր, որ ծառի տակ համբուրվելու կամ շքամուտքում գրկվելու առաքելությամբ պիտի ավարտվեն: Եվ կան որ իլյուզիաների ու իրականության արանքում պիտի փակված մնան ու մի օր ցնդեն:
Կան սերեր, որ ճակատագրական սխալների դրդելու զորություն ունեն, որ դառնում են թուլություն և մեղք: Ու հետո ամբողջ կյանքում դու ապրում ես այդ մեղքի զգացումով՝ սրտիդ առաջ կրած պարտության թելադրանքով:
Սիրո հազարավոր տեսակներից ու դրսևորումներից միայն այն մեկը կպատճառի բերկրանք, որը լավաշի պես կուտ չի գնա կյանքին: Կլինի առաջինը, երկրորդը, թե սխալներիցդ վերջինը, բայց կլինի քոնը ամբողջ մի կյանք:
Դու կարող ես բոլորովին էլ չկազմել ընտանիք հետը, չտրվել, չմարմնանալ, բայց սիրել անմնացորդ, սիրե
Ես մի անխելք թիթեռի նման, չիմանալով մեկ օրվա գինը,բույն կարծեցի ափիդ ներսը:
Դեռ օրվա կեսն էր,երբ ամեն ինչ ավարտվեց:
Դու ամենակարճ տևած ու ամենաերկար հիշվող ապրումն էիր:
Ես համարձակվեցի հավատալ քո շուրթերին, որ դրժել էին այդքան խոստումներ:
Աշխարհի բոլոր մոլորված ցավերին՝դու ցույց էիր տվել իմ սրտի տեղը:Նրանք եկան առանց թակելու ու ներսից կողպեցին դռները:
Բայց ես նկարել էի մեր ապագան, իսկ դու եկել էիր առանց գույների:
Իմ աչքերին ստիպել էի երդվել՝ քեզ երբե՜ք, երբե՜ք չփնտրել,իսկ դու ծնվում էիր ամեն անցորդի մեջ...
Ես ինչքանի՞ բաժանեմ հպարտությունս ու խղճիս որքա՞ն գումարեմ,որ կարողանամ քեզ ներել...
Չէ, ետդարձի ճանապարհ չկա ու
«ետ դարձի՛ր» գոռացող չկա:
Դու կորցրեցիր թիթեռ-աղջկան...
Ադի Ալյեն