Ամենալավ ուսուցիչը կյանքում փորձն է. ճիշտ է, թանկ է վերցնում, բայց հասկանալի է բացատրում... Հասկանում ես էլ ավելին... Ես դաս քաղեցի իմ արցունքներից, մենակությունից, կարոտից, սիրուց, կյանքից..
Barev menutyun,im azniv @nker. Krkin es u du ays senyakum enq. Gites im @nker txurem krkin. Krkin taxcum e im molor hogin. Krkin hishel em orern im angin... Che im lav @nker es chem stum qez,vor amen angam nuynn em asum qez... Parzapes arden erkar jamanak,erjankutyunn indz toxel e menak..
<Լսո՞ւմ ես… Ձայնում եմ քեզ. Սիրելիս, հարազա՜տս, իմ Մեծ սեր: Իմ ուրախություն և իմ ցավ: Ամեն րոպեի իմ հիշողություն: Էություն իմ և իմ գոյություն: Իմ կին և դստրիկ իմ: Իմ բարեկամ և իմ թշնամի: Լսո՞ւմ ես ինձ: Այս համատարած ցավի մեջ ես ամեն դեպքում երջանիկ եմ, որովհետև սիրել եմ և սիրելու եմ քեզ: Թող անցնեն տարիները, կփակեմ աչքերս, ծերունական աչքերս և կտեսնեմ քեզ այնպիսին, ինչպես տեսա առաջին անգամ: ՈՒ ես ինձ երջանիկ կզգամ այդ կենդանի երազատեսությունից: Եվ կհասկանամ, որ նույնպես ապրել եմ, քանի որ սիրել եմ և սիրել եմ այնպիսինին, որը չի սպանել իմ սերը հիասթափությամբ..Հիմա ես արտասվում եմ: Եվ այդ լացը բերկրալի է, սրբազան թախծի ու տառապալի կարոտի լաց միաժամանակ: ՈՒ ես չեմ ամաչում այն բանի համար, որ լալիս