Եթե ուզում ես հեռանալ` գնա,
Հոգիս կցավի, բայց կդիմանամ,
Դու հեռուներում չես էլ իմանա,
Թե այդ դժոխքում ինչքան կմնամ:
Թե կյանքում մոլոր ում կնվիրվեմ,
Որ մի դժբախտն ինձ հոգին կբացի,
Որ խենթի գրկում ցավից կարտասվեմ,
Որ անծանոթն իմ ցավով կլացի:
Քեզ պես շատերը կան այս աշխարհում,
Բայց դու ուրիշ ես երջանիկ ցնորք,
Ովքեր երգեր են սիրով նվիրում`
Դրանք չհնչող նոտաներն են լոկ:
Թող քո նոտայով սիրտը իմ երգի,
Դու հեռուներում երբեք մի լռիր,
Քարկոծիր դու ինձ, ինչպես ստրուկի,
Միայն մի խնդրանք .
--Մի արհամարիր...
Աղքատությո՛ւն, որ ծնեցիր
Մերժվածություն ու մենություն,
Աղքատությո՛ւն, որ ստիպեցիր
Բարձր գոռալ՝ արդարությո՛ւն...
Արդարությո՞ւն...
Արդարությունն այսօր միայն
Հարուստների ձայնն է լսում,
Աղքատ մարդու գոռգոռոցից
Խլանում է ու պապանձվում...
Պապանձվում է ու լռությամբ
Իմ ճշտախոս լեզուն կտրում,
Դեռ հերիք չէ՝ լեզուս կտրում,
Հարվածում է ու ինձ ստիպում,
Որ հավիտյան գերի մնամ
Աղքատության ճիրաններում...
Աղքատության հետևանքն է,
Որ անտո՜ւն եմ այսօր ապրում,
Որ խրճիթիս թույլ տանիքը
Ուժգին քամու լա՜փն է դառնում,
Որ պատերիս, կտավի տեղ,
Բորբոսներ են հիմա կախված,
Որ սեղանիս աղ ու հացից,
Միայն խոնավ ա՜ղը մնաց...
Աղքատությո՛ւն, թեև վաղուց
Զուրկ պահեցիր բարիքներից,
Ինձ զրկեցիր իմ պապական
Տուն ու տեղից, անգամ հաց