Մարդու ամենացավոտ տեղը - ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆ Է, որը ամեն անգամ քեզ հիշեցնում է ՊԱՀԵՐ` որ էլ չեն կրկնվի, ԲԱՌԵՐ` որ էլ չես լսի, ՀԱՅԱՑՔ` որ էլ չես տեսնի, ՍՈՒՏ` որ չի դառնա իրականություն, եվ ԻՐԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ - որը դարձավ ցավոտ ՀԻՇՈՂՈՒԹՅՈՒՆ.
Երբ տենչանքներս բոլոր ինձ լքեն
Երբ երազներս բոլոր փշրվեն
Երբ քո փոխարեն քամին ինձ հպվի
Հաստատ իմացիր Էլ ինձ չես գտնի:
Երբ փոթորիկը ինձ հեռու քշի
Երբ ինքը սերը էլ ինձ չգտնի
Դու ինձ մոռացիր ու էլ մի փնտրիր;
Երբ արցունքներս նույնիսկ չսփոփեն
Երբ թաց աչքերդ իմ հետքը փնտրեն
Հիշողություններդ դուռդ բաբախեն
Եվ շուրջդ ամեն ինչ ինձ հիշեցնի,
Համոզված եղիր որ ինձ չես գտնի:
Գուցե դու զղջաս, բայց ուշ կլինի
Անձրևը հետքս սրբած կլինի:
Ներիր,որ սիրում եմ,որ տանջվում եմ ես,ներիր,որ կանչում ու տենչում եմ քեզ:Ներիր,որ քո կարծր ու քարե սրտում ես իմ օթևանը երբեք չեմ գտնում:Հիմա , սիրելիս, կգնամ կյանքից, եվ դու կազատվես այն խենթ տղայից,որ քո հետևից ամեն օր լացում, ու քեզնից սիրող մի խոսք էր ուզում:Ներիր, խնդրում եմ,լոկ այդ եմ ուզում,ներիր,որ սիրում եմ,տանջվում ու կանչում...
Ես քեզ կարոտել եմ… Ինչ անվանեմ քեզ`իմ թախիծ, իմ սեր, Թե` իմ փորձություն… Այնպես անփորձ ես դու սիրո հարցում, Իսկ ես` տառապյալ, Եվ մի փնտրիր դու քո խենթ երազում Անտուն հանգրվան… Ես քեզ կարոտում եմ… Ինչպես դու մտար երազիս տունը, Դարձար մասնիկը իմ խելառ կյանք