დავძრწივარ და ტყეებს ვაფხიზლებ ყმუილით, ნატვრის სიყვარის სიყვარულით მე არსად მელიან, და თუმცა ძნელია, ადამიანობა, იცოდეთ რომ მგლობა ათასგზის ძნელია..
ათას გზის ძნელია კაცი რომ მგელია და მგლური თვალებით შეჰყურებს ამ აწმყოს..
ამაღამ მთვარის წინ მე კი თავს მოვიკლავ, მაგრამ კაცთა შორის მგლობას ვერ გააწყობთ.