თეთრ საყელოს...
თეთრ საყელოს, მაგ შენს გულთან მიმობნეულს,
შემოუჩნდა შენზე დარდი დიდი ნებით,
შენს ტანს ხვეულს თმების ბოლოს როგორ ფარავს,
დამშვენილი თეთრად თეთრი გვირილები.
თმებს გიჩეჩავს ნაზი სიო სარკმლის დროდან,
და სასთუმალს ატმასნულხარ რუდუნებით,
მოგწონს შენში განცდილ დარდთან შემოტმანსნილს,
სარეცელთან რომ აწყვია გვირილები.
თეთრ სამოსელს შენს მშვენიერ სურნელებთან,
რომ ატყვია სიყვარულის ყვირილები,
აზიდულან აღმართ-აღმართ მაგ ბორცვებზე,
გადაპენტილ თეთრ კაბაში დიდის ნებით,
აზიდულან და შენს ტანზე მოფენილან,
შენი დარდის გადამტანი გვირილები.
ავტორი: გურამ თოდაძე
ბეღურები...
დაბერდნენ და მოუხშირეს რაღაც დარდებს,
ყველაფერზე ბავშვებივით წუწუნებენ,
იქნებ უნდათ ყურადღება უფრო მეტი,
იქნებ დარდებს სულ ყოველ წამს უყურებენ.
თითქოს თეთრი მათი თმების ოქროს წამი,
დაიკარგა იმ წარსულის ძველ თაროდან,
იქნებ წამით დაუბრუნოთ სიფაქიზე,
იქნებ ის დრო გავახსენოთ სულის ლოცვად.
ნატვრის ხესთან სულ რომ იდგნენ მობუზულნი,
და ხომ მაშინ ჩვენს ციცქნა გულს იფიცებდენ,
ოღონდ ერთი წამითაც კი ეჭვის თვალით,
უჩვენოდაც თავსც კიარ იცოცხლებდნენ.
ეხლა კი რაა ვერცხილს ფერ თმის შეპარული,
უფრო მეტი დარდი დაქრის მათ ვენებში,
წავიყვანე ეს მშობელი დარდმოსული,
და დავტოვე სამკვიდრო იმ მოკლებულში,
და არც მაშინ არ ელევა ჩემზე ფიქრში,
დრო და წამით არ ანებენს მოსვენება,
და რომ ფიქრობს უფრო მეტად ვაი ვ
არ გეწყინოს..........
არ გეწყინოს რაა,
თუარ დაგიწყებ,
ძებნას დამწყვდეულ,
ტყიან ბუდეში,
ერ გეტკინოს რაა,
ჩემს არ მოსვლამდე,
და არაგქონდეს მაგის ნუგეში.
ერთხელ შეგპირდი მოვდივარ მაგრამ,
რა არა გქონდა მაშინ მიზეზი,
ცოტაც მაცადე, და იქნებ ეხლაც,
და ეხლაც, ეხლაც, ვერ განიმოსე,
მაგ სევდის ტყვე ხარ და სხვა აზრების,
არ გინდა იგრძნო სხვა ნააზრები,
მერე თუ სხვასთან მნახავ ძვირფასო,
დადგები ისევ გაინაზები,
არ გეწყინოს რაა,
თუარ გეძებე,
წავაალ და სულაც აი დარდებიიი,
მე კი დროულად შენს ფიქრებიდან,
ლამაზად მშვიდად ავიბარგები,
არ გეწყინოს რაა ჩემს არ მოსვლამდე,
და თუ გეწყინოს აი დარდებიიი.:))
ავტორი: გურამ თოდაძე
გულში პაემნები დაგითქვი ლამაზო...
საღამოს კაბა რომ ჩაუცვამს შენს გრძნობებს,
გულში პაემნები დაგითქვი ლამაზო,
რას მერჩი რად ხუჭავ თვალებს გაფიცებ,
მეხომ სიყვარულის სიმშვიდეს გთავაზობ.
ეგ ნაზი ღიმილი ნამდვილად გადამრევს,
და თუ შევიქმნები მე დატყვევებული,
მერედა გრძნობები ხვალიდან ვინ მართოს,
მერედა რად გინდა ნატანჯი ეგ გული.
თუკი გადამიტანს მე შენზე დარდები,
თუკი მოილხენდა სულ არ გედარდები,
მაშინ იხალისე და მეკი ვიგიჟებ,
შენი სიხარულის ვიქნები მეგზური...
შენც იცი...
აპრილი იცი შენც,
გაჭრილი ვაშლივით,
რომ გავს შენს ბუნებას,
სამხილებს დავძებნი,
თორემ შემიკლეს,
ჯიუტმა რწმუნებამ.
საოცრად თავდაჭერილს,
როგორ გაქვს ეგ ნიჭი?!...
გოგო, შენთვის დამითმია,
ჩემთვის კი იქნებ, ჯერ იყოს ბიჭი.!
ვერ გამიგიარა,
კმაყოფილს რომ გატყობ,
რომ ირჩევ შენ პირველს,
სიხარულს ამჟღავნებ,
დათმობა რომ ვიცი,
მაშინ რა აზრი აქვს,
პირველი ვინ არის,
გოგო თუ ბიჭი?
გოგო თუ ბიჭი?
ერთ დროს ხომ დავდე,
მე შენთვის ეგ ფიცი.
და მერე მას შემდეგ,
მეც ვიცი, შენც იცი...
სიყვარულისთვის
თავს რომ გაწირავ,
მაგრამ არ იმჩნევ,
თან ხარ ჯიუტი,
თავნება თანაც ლამაზი,
მშვიდი და ნაზი,
ქალს ნაზი, ბიჭს კი თამაზი?
აპრილი როგორ გგავს,
შენც იცი მეც ვიცი.
დახუჭე თვალები,
თორემ ხომ გესმის?
გაგყიდეს გრ
………………..
არ მგავს უშენობა დამიჯერე,
მინდა გრძნობებისთვის გაგიმეტო,
შენთვის მომინდია ყველაფერი,
მერე ჩემი თავი დაგიბედო.
არ მგავს მარტოობა დამიჯერე,
ფიქრებს ასცდენია შენზე ფიქრი,
შენ კი ერთხელაც არ დაგცდენია,
ჩუმად რომ გიყვარდი და შენც თითქმის...
განა დაილია ქვეყნად ლამაზები,
ირგვლივ მაგ ნაზების მთელი ხალისია,
განა შემომიჩნდი, არა არ ვარ შენით,
შენში სიხარულის დილის დაისია.
განა არ მიცდია ერთხელ დამევიწყე,
წარსულს ვახვეწნინე შენი გულის ხიბლი,
არ მგავს უშენობა არა არ მევიწყე,
განა დავილიე ქვეყნად შენზე ფიქრით?
არა, არ ვარ ძნელი, არა, არ ვარ ძნელი,
ფიქრი მომეძალა მხოლოდ გულისმწველი,
ჩემში დაიმკვიდრე შენი სილამაზე,
მეკი შენს შემყურეს ჩუმი გულისმწველი…
დარდი შემოვიდა, მერე ჩუმად წყენით,
ძილის ხალ