ჩემო მამიკო..

როგორ მომენატრე..რაც დრო გადის უფრო და უფრო მიძნელდება რეალობასთან შეგუება..ირგვლივ ყველაფერს ფერი ეკარგება..ძველებური ხალისი გაქრა,პირიქით ყოველი დღე სამწუხარო და აუტანელი ხდება...ისღა დამრჩენია..ვილოცო შენთვის..ღმერთო გევედრები ნათელში ამყოფე ჩემი მამიკოს მართალი და ვაჟკაცური სული...