Дзе не едзеш, дзе не йдзеш – завітай у педкаледж…
Гэта быў дэвіз установы, якой ужо няма.
Не, будынак захаваўся, стаіць і функцыянуе. Але Мінскага дзяржаўнага педагагічнага каледжа №1 больш няма. Кімсці было вырашана, што зашмат у нас ужо педагогаў. Ды і інстытуты ёсць. Навошта каледж? Навошта гэтыя 18-19-гадовыя педагогі пачатковых класаў, беларускай і англійскай мовы?
Пачыналася ўсё вельмі планамерна: яшчэ ў год нашага паступлення – 2000. Сімвалічна неяк. Змяніліся ўсе лічбы года, люді чакалі збояў у рабоце тэхнікі, камп’ютараў. А збой пайшоў зусім іншы. Звольнілі дырэктара каледжа – і вырвалі яго сэрца. Бялькевіч Аркадзь Адамавіч быў не толькі ахоўнікам традыцый, ён быў значна большым,