📜Хутбаи дуввум

الحمد لله حمدا يليق بجلال وجهه وعظيم سلطانه ، وأشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له ، وأشهد أن محمدا عبد الله ورسوله ، صلوات الله سلامه عليه وعلى آله وأصحابه ومن سار على نهجه إلى يوم الدين وبعد:
Бандагони Аллоҳ! Барои тиловати Қуръони Карим, одоби хосе аст, ки бояд мусалмон онро муроъот намояд.
Дар мартабаи аввал, монанди соири ибодатҳо, бояд хос барои ризои ӯ таъоло тиловат намояд.
Ва дар ҳоли таҳорат ва бо вузӯ ба тиловат бипардозад.
Дар ҳоле, ки сивок кардааст, Қуръонро тиловат кунад.
Дар шурӯъи қироат нахуст, "Аузу биллоҳи минашшайтонирраҷим" мегӯяд, чун Аллоҳи Азза ва Ҷалла мефармояд:
( فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآَنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ 98 ) [النحل: 98]
«Он гоҳ, ки Қуръонро мехоҳӣ тиловат кунӣ, аз шайтони раҷим ба Аллоҳ паноҳ бибар».
Сипас «بسم الله الرحمن الرحيم» ро бихонад, ба ҷуз сураи Тавба, то бо инояти Аллоҳи мутаъол аз дахолатҳои шайтонӣ маҳфӯз бимонад.
Тартилро муроъот намояд, тавре, ки Аллоҳ амр фармудааст:
( وَرَتِّلِ الْقُرْآَنَ تَرْتِيلًا 4 ) [المزمل: 4]
«Ва Қуръонро бо тартил бихон!»
Тартил иборат азинаст, ки ҳуруфу калимотро равшан адо кунад ва вақфаҳоро риъоят намояд, он чунон тунд нахонад, ки ҳуруфу калимот ва вақфҳову фосилаҳо ба хубӣ адо нашавад. Дар маҷмӯъ бояд ҳуруфу калимотро хубу равшан ва дар айни ҳол муттасилу марбут ба ҳам адо кунад ва вуқуфу фавосили оётро муроъот намояд ва тавре бихонад, ки қалбҳоро ба ҳаракат оварад ва дилҳоро такон диҳад.
Ба пайравӣ аз Паёмбар (с) бо савти зебо тиловат кунад. Аз Барро бин Озиб ривоят аст:
«سَمِعْتُ النَّبِيَّ -صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ- قَرَأَ في العِشَاءِ بِالتِينِ والزَّيْتُونِ، فَمَا سَمِعْتُ أَحَدَاً أَحْسَنَ صَوْتَاً مِنْهُ». متفقٌ عليه.
«Аз Паёмбар (с) шунидам, ки дар намози ишо, сураи «Тин»ро мехонд ва касеро, ки аз ӯ хушсадотар бошад (надида ва) нашунидаам».
وعن أبي موسى الأشْعَرِيِّ رضيَ اللهُ عنهُ أنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قالَ لهُ: «لَقَدْ أُوتِيتَ مِزْمَارَاً مِنْ مَزَامِيرِ آلِ دَاوُد» متفقٌ عليه.
وفي روايةٍ لِمُسلمٍ: أنَّ رسولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ لَهُ: «لَوْ رَأَيْتَنِي وَأَنَا أَسْتَمِعُ لِقِرَاءَتِكَ البَارِحَةَ».
Аз Абӯмусо Ашъарӣ (р) ривоят шудааст, ки Паёмбар (с) ба ӯ фармуд: "қитъае аз садои хӯш ва алҳони "Оли Довуд" ба ту дода шудааст!".
Дар ривояим Муслим омадааст:
Паёмбар (с) ба ӯ фармуданд: "Агар моро медидӣ дар ҳоле, ки ба тиловатат дишаб гӯш медодам!".
Дар вақти тиловати Қуръон, гиря кунад, ё ҳолати гиря дошта бошад, тавре, ки Аллоҳ мӯминонро мадҳ намуда, фармудааст:
( وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا 109)[الإسراء: 109]
«Ва бар чеҳраҳо фурӯ меафтанд ва мегирянд ва бар тавозӯъи онон меафзояд».