Խաբել եմ քեզ...

♥Խաբել եմ քեզ, երբ բաժանվելուց, նայեցի աչքերիդ ու ասեցի, որ չեմ կարոտի, որ նայեցի աչքերիդ ու ասեցի, որ երջանկություն եմ ցանկանում, որ ուզում եմ գտնես երկրորդ կեսիդ, որ ես չեմ տանջվի քեզնից հետո:Իրականում, ես բաժանվելուց հազիվ էի զսպում արցունքներս, ու ամենաշատը որ ուզում էի , էդ էն էր, որ ինձ չմոռանաս, որ հետ գաս...Խաբել եմ քեզ, երբ որ ասել եմ, որ թքած ունեմ ամեն ինչի վրա, որ թքած ունեմ, որ էդքան շուտ ինձ փոխարինող գտար, որ մոռացար, որ ուրացար...Իրականում, ես ամեն մի մանր բանի համար լացել եմ, որ աննկարագրելի ծանր էր իմ համար էն փաստը, որ իմ տեղում ուրիշնա հիմա...Խաբել եմ քեզ, երբ որ ասել եմ, որ ուզում եմ մնանք ուղղակի ընկերներ... ամեն անգամ արտասանելուց էդ բառերը, ներսս ցավելա, ես մխկտացել եմ, ես չեմ կարողացել... չեմ կարողացել նայել քեզ ուղղակի որպես ընկեր...Խաբել եմ քեզ, երբ որ ասել եմ, որ կարող եմ ուրիշին սիրել, որ կարող եմ մոռանալ... խաբել եմ, չեմ կարողացել...չեմ կարողանա...Իսկ դու ինձ հավատացել ես, իսկ դու մտածել ես, որ քեզ նման եմ... ինչքան էլ հպարտությունս խանգարելա, որ նորից քեզ հետ կանչեմ, մեկա, ես չեմ կարողացել... քո մեջ տեսնել ուղղակի ընկեր... ուղղակի ինչ-որ մեկը, ում առաջ գրկել եմ, սիրել, համբուրել, պատմել իմ խնդիրների մասին, լաց եղել քո գրկում... ո՞նց, ո՞նց մնանք ընկերներ...Խաբել եմ... քեզ խաբել եմ, ամեն հարցում... մեր բաժանումից հետո էլ իմ կյանքը լցվեց կեղծիքով, ես կեղծեցի, որ չտեսնես, որ չեմ կարողանում պայքարել իմ գրողի տարած զգացմունքների դեմ, անտարբեր եմ ձևացել, որ թաքցնեմ էն փաստը, որ ամեն անգամ, խելագարի պես նայում եմ քեզ, ուզում եմ էլի առաջվա հարազատ հայացքը գտնել... իմ սեր... իմ ուրիշ...Քեզնից հետո, ես ստիպված եղա կեղծել...ամեն ինչ, ամենքին, ամենը... քեզ համար...քո պատճառով... քո շնորհիվ... (((Խաբել եմ քեզ, երբ ասել եմ, որ նշանակություն չունես իմ համար, հիշի ` էդ ժամանակ, ամենաշատն եմ ուզել գրկեմ քեզ..