Avtobusda odam unchalik köp emasdi.

Bekatda 35 yoshlar atrofidagi bashang kiyingan ayol avtobusga chiqdi. Kun juda issiq, aksiga olib hamma joylar band Faqat orqaroqdagi örindiqlarning birida 14-15 yosh atrofidagi qizcha jimgina köchani tomosha qilib ketardi. Ayol ösha tomonga yurdi. Lekin qizcha joy berishni hayoliga ham keltirmasdi. Avtobus juda imillab keyingi bekatga keldi. Yana 5-6 odam chiqqach ayol battar öng'aysizlana boshladi. Nihoyat u qarshisida ötirgan ayollardan biriga qizcha eshitadigan qilib gapirdi: "Biz yoshligimizda avtobusga özimizdan kattalar chiqqanida joy berardik. Hozirgi bolalarga hayronman. Masalan manavi qizcha (qöli b-n körsatdi), ota- onasi har kuni nimani örgatadi, bilmadim. Ötirishini qarang". Qizcha yarq etib ayolga qaradi. Ayol g'olibona nazarda qizchaga qarardi. U haq gapni aytganidan yuzida mamnuniyat sezilardi. Qizcha yerga qarab jim bölib qoldi. Keyingi bekatda avtobus töxtagach 23-24 yoshlardagi bir yigit shoshib chiqib qizchaning yoniga keldi. - Akajon,- qizcha köz yoshlarini ortiq tiyolmadi. Akasi uni kötarib oldi. Ular haligi ayolning yonidan ötisharkan, qizcha halitdan beri ularga ma'noli qarab turgan ayolga dedi: "Qaniydi ota-onam bölsa..." Ayol jim edi. U avtobusdan tushib qizchani nogironlik aravachasiga ötqazayotgan yigitni kuzatib qoldi. "Uning ota-onasi 3 oy oldin avtohalokatga uchragan, faqat shu qizcha tirik qolgan", kimningdir ovozi eshitildi. Avtobus yurgan vaqtda qizcha ötirgan, bösh örindiqqa qarab qolgan ayolning közlarida yosh tinmasdi...yetimni yig’latish ka’baga tosh otish bilan barobar azizlarim bilib bilmay birovni konglini ogritishnidan ozingizni tiying!!! “ALLOX” im qilgan gunoxlarimizni ozi kechirsin