«ЕСІҢЕ МЕНІ АЛҒАЙСЫҢ»

Дүркіреп тұрған көктемде,
Сіркіреп нөсер төккенде,
Күркіреп жатқан бұлтты,
Найзағай шаншып өткенде,
Есіңе мені алғайсың.
Қазбауыр бұлттар маңғалда,
Орманға жазда барғанда,
Арманда мені, арманда!
Оңаша, жалғыз қалғанда,
Есіңе мені алғайсың.
Қараша келген шақтарда,
Қызарып тұрған бақтарда
Қурайлар сыңсып жатқанда,
Жапырақ жайрап жатқанда,
Есіңе мені алғайсың
Ақ ұлпа жерді жапқанда,
Ағаштар сырға таққанда,
Бозарып атқан ақ таңда,
Бозарып тұрып ақпанда,
Есіңе мені алғайсың!
Есіңе мені алғайсың!