Bir vaxtlar iki qardaş var idi.

Böyük qardaş kəndin ağası
idi. O qədər varlı idi ki, hamı onun var-dövlətindən
danışırdı. Kiçik qardaş isə böyük qardaşın yanında bir
qarın çörəyə işləyirdi. Bir gün kiçik qardaş ağacın altında
oturur. Çox yorulduğu üçün onu yuxu tutur. Çox keçməmiş
böyük qardaş gəlir. Ayağı ilə kiçik qardaşı vurub: «Qalx, iş
vaxtı yatmaq olmaz. Unutma ki, işləməyən dişləməz», —
deyir. Kiçik qardaş alakal oyanıb gözlərini ovuşdurur və:
«Qardaş, məni niyə oyatdın? Çox gözəl yuxu görürdüm.
Yuxuda böyük torpaqlarım, sürüylə atım, mal-qaram, ucu-
bucağı görünməyən otaqlarım, var- dövlətim var idi. O
qədər gözəl bir yuxu idi ki… Kaş ki, məni oyatmayaydın...»
— deyir. Böyük qardaş istehza ilə kiçik qardaşa baxır və:
«Sən bu saydıqlarını yuxuda görürsən ancaq bütün bunlar
indi məndə var», — deyə cavab verir. Kiçik qardaş bir az
fikrə gedir, sonra böyük qardaşa üz tutub deyir: «Qardaş,
əslində biz ikimizdə yuxu görürük. Sadəcə olaraq, fərq
ondadır ki, mənim yuxum mən gözlərimi açanda qurtarır,
sənin yuxun isə sən gözlərini yumanda qurtaracaq.»