Олдиму қўлга қаламим,

Ёздим дилдаги аламим.
Қоғоз нам бўлмасин деб,
Артим куздаги намим .
Нахот хеч хам сезмадим,
Кўрми еди кўзларим.
Хиёнатда қолди ишқ,
Еғлаб ёздим сўзларим.
билмай қолдиму ей вох,
Билмай шунча йўл йурдим.
Қувонган махаббатим,
Бугун тупроққа кўмдим.
Мен ўзимдан нолибман,
Қисмат екан айибдор.
бугун хаволар етмас,
Дунё тордур ехтимол.
Қалбимга ачинмадим,
Мен қадримга ачиндим.
Ёлғон бир Севги учун,
Мухаббат қасрин қурдим.
Совуқ қишдан асрадим,
Очилган гул чечакни.
Ўздан баланд сакрадим,
Тинглаб бундай ертакни.
Хаёлимга таслимман,
Орзуларга бош егдим.
Яна очилар дея,
Гулзорларга гул екадим.
Хар оқшом юлдуз санаб,
Ой чиқишин кутардим.
Қуримай яшнасин деб ,
Гулларга сув қуярдим.
Ёмгир бўлса панадай,
Гулларимни асрардим.
Зерикмай деб хасратим,
Шамолларга айтардим.
Элбек Мирзо ўйланиб ,
Хомуш бўлиб қайтарди.
Яна қувонч кунглига,
Қайтсин дея кутарди .