Як соладка спіцца у роднай хаце,
калі пасцель табе слала маці.
Як хораша ранкам прачынацца,
Калі да сняданка будзіць маці.
Як рупна сонца з паўдня прыпякае,
Нада мной узлятае матчыным рукамі.
Ператомлена ўздрыгваюць рукі маці:
Як кара, шчасце неба трымаць ім!
На крокі твае, як на песню,галаву ўзнімаю.
Пакуль іх чую, мне жыць не страшна, Мама.
Ніна Мацяш.
Са Святам, дарагія матулі!!!