АВЫЛ ЭШЕ.

Авыл халкы иртә-таңнан,
Торып сыерын сауган.
Каз тавыгын ашатып,
Малын көтүгә куган.
Ятып булмый, чалкан килеш,
Бетми бит авылда эш.
Ашарга бит вакыт булмый,
Чәйләребез суынмый.
Көтү киткәч тагын эш,
Эшләп кенә син җитеш.
Ягырга кирәк мичкә,
Эпи салырга кичкә.
Су ташырга елгадан,
Кер юарга соңыдан.
Бакчада да , эш бик күп,
Бакчаны баскан бит чүп.
.
Бәрәңгенең hәр сабагын,
Коңгызлар баскан тагын.
Агу сибергә кирәк,
Шунысы кыен бигрәк.
Ишек алдына керсәң,
Йөри анда пипиләр.
Әз генә туктап торсаң,
Алар эпи сорыйлар.
Тавыклар болгау сорый,
Үзләре кылый карый.
Аларга да җим кирәк,
Ашасалар да сирәк.
Өйгә керсәң тагын эш,
Эшләп кенә син җитеш.
Менә тагын төш җиткән,
Ашарга да юк икән.
Кирәк аш әзерләргә,
Иләктән он иләргә.
Башта камыр изәргә,
Аннан тукмач кисәргә.
Ашап алгач хәл керә,
Тагын эшлисе килә.
Чыгып китәсең тышка,
Башлыйсың тагын эшкә.
Читтән кайткан кай-берәүләр,
Авылда ямьле диләр.
Ямьледер ул авылда,
Кунак булган чагыңда.
Кыймылдатмасаң кылда!
Рамил. Тимерханов.