ფიქრებმა იცოდე, გზა შენკენ, აიღეს...

თავ-ზევით ძალა,ნამდვილად არა მაქვს...ფიქრების მონობას, გეტყვი: ვეღარ უძლებ...რა ვქნა, თუ ფიქრების, ჩემი გზა, შენახარ... ფიქრები... ფიქრები...დღედაღამ ფიქრები...მე, შენზე ფიქრებმა დამღალა, დამქანცა...ვფიქრობდი, დავხურე წარსულის კარები...გრძნობები... გრძნობები,კვლავ ჩემში, გაცოცხლდა..., აბობოქრებულ ზღვის, ტალღებს მაგონებს... ტალღები, წასულის, კარებს ეხეთქება, მოგლიჯეს,წაიღეს, დამტოვეს,დამტოვეს...წარსული, დღეს,ჩემთან, აწმყოში, აღმოჩნდა... წარსული... წარსული... დრო ბევრი გასულა... დღეს უკვე აღარვარ პატარა გოგონა,უყვარდი რომელსაც... გიყვარდა, ძალიან...დრომ, არ დაგვინდო,სიყვარულს გაგვყარა...ერთი გზა არ გვქონდა, ცალ-ცალკე ვიარეთ...ცხოვრების გზა კი, რა რთული აღმოჩნდა...ტკივილით, დღეს სული, სალამურს აკვნესებს... ტკივილი... ტკივილი...ცხოვრების გზად დამრჩა...ფიქრები...ფიქრები... დღედაღამ ფიქრები...
ფიქრების,ჩემი გზა,შენახარ, შენახარ...13/05-2017წ. ლალი ჩხეიძე.