ისევ უშენობა,ისევ უმზეობა ,

ისევ წვიმები და ავდარი.
ისევ სევდები და ისევ მონატრება-
გულიში,- ტკივილებად გამჯდარი.
მთაში სიარული,ხევ-ხევ ხეტიალი,
ტყე-ტყე უგზო-უკვლოდ წანწალი.
სულში ჩარჩენილი სითბოს ნამცეცები,
-შენი ლანდისაგან გამთბარი.
კონად დაკრეფილი ველის გვირილები-
ჩემი შეკითხვებით დამდნარი.
მაღლა აწეული მთების მწვერვალებზე
თოვლიც და ყინულიც-გამქრალი.
ორბების ირაო,ცაზე მოხაზული
ენითაუწერლად ლამაზი.
მხოლოდ ერთ მზერაში,- უხმოდ გაღებული
ყველა ბონუსი დ ავანსი
თიკო არაგველი