მეგობრებო მომავლის იმედი

არ მოგვშლოდეს.
ქარი არხევდა ტოტებს
სიოც დაჰქროდა ნაზად
მზე ისევ გვადგას თავზე
ლამაზ გვირგვინის მსგავსად.
ფიქრებს კვალდაკვალ მივყევ
შემომატარა მთები
კვლავ მოგონებებს გავყევ
მაინც გავიგნე გზები.
ტკივილს ჩაწოლილს გულში
მე იმედებით ვკურნავ
არ დამცდენია ფეხი
მადლობას ვუხდი უფალს.
ერთხელ მოვარდნილ ტალღას
ზღვაც ხომ იბრუნებს უკან
მოვალის იმედვს ვხატავ
და ამ იმედით ვსუნთქავ.
ქარი კვლავ არხევს ტოტებს
სიოც კვლავ დაჰქრის ნაზად
თავზე მზე გვადგას ისევ
ლამაზ გვირგვინის მსგავსად.
მ. ჯულუხიძე