Մարում է հույսս

Պարպված մոմի պես
Սիրտս զգում է ցավն այն թռչունի
Որ ընկնում է ցած բարձունքից հոգնած:
Սրտիս սեր չկա
Սրտումս հուր կա
Կյանքիս գին չկա
Արժեզրկվել է կյանքն այս կրկնվող:
Երազին նայող չկա
Կորել կամաց հավատն աշխարհից:
Բերքին մշակ չկա
Հոգնել է մարդը հողի շփումից:
Արևին ժպիտ չկա
Ինչպես նա ժպտա երբ դիմավորղ չկա:
Իսկ երջանկությունիգ հոգնել ենք վաղուց.....