Տես, թե ինչ զարմանալի բան է.

դու ուզում ես դուրս լողալ, հարմարվել, առավելագույնը կորզել նրանից, ինչ ունես: Բայց դրա համար անհրաժեշտ է քո ներսում սպանել ամեն մարդկային բան: Դու ինձ հասկանու՞մ ես: Ապրելու համար մեռնել է պետք:
Երբ այլևս սպասելու ոչինչ չկա, երբ նույնիսկ հույսի հույսը չի մնացել, դու սկսում ես այդ դատարկությունը լցնել երազանքներով, անիրական մտքերով ու պատմություններով, միայն թե մնաս ջրի երեսին:
ՊՈԼ ՕՍՏԵՐ