* * *

Քո չիմացած բառը, համեստ դու կոսես,
Հետին բառը միշտ առաջը դու կոսես,
Չհասկացողը կողքովը քո բառի կանցնի,
Հասկացողի համար խոց է, չբուժվող:
Շատ ներեցի, էլ ներելու տեղ չունեմ,
Էլ ապրելու, ախ երևի, հույս չունեմ,
Ասածներդ հոգիս մեկտեղ են ծակել,
Թշվառ սրտիս շատ խոր վերքեր պատճառել:
Ես էլ գիտեմ լավ պտուղ չեմ այս դարի,
Արտս եմ ցանում ամեն տարի միշտ գարի,
Չունեմ համբավ, ոչ երկար փող, շատ վաստակ,
Սիրտս մռմուռ, ախ գրպանս միշտ դատարկ:
Հեղ. Ռազմիկ Մանուկյան
Ում գրպանը դատարկ է. նա անիմաստություն է: