ԻՆՉՈՒ

Անմոռաց են հուշերս,

Ու տխուր երազներս,

Հուսահատ են բոլոր քայլերս,

Զուր են փայփայած հույսերս:

Ինչու է անհնար սերս,

Ինչու են միշտ տխուր աչքերս,

Քեզ տեսնելիս ինչու են դողում ձեռքերս,

Ախր սիրում եմ քեզ, գիտես, բայց ինչու ես

տանջում այդպես,

Տարիքը մանրուք է, արևս, նրա պատճառով

ինձ չմերժես,

Ախր դու միայն լռում ես,

Ոչ հեռու ես ինձ մղում, ոչ էլ ասում, որ

սիրում ես:

Ինձ տանջելուց ինչ օգուտ ունես: