Зарастаюць дрэвамі пакінутыя хаты ў нашых беларускіх вёсках.

Прырода, як умее, хавае ганьбу людскую. Дзеці, а многія з гэтых хатаў, яшчэ жывуць. Сядзяць у сваіх утульных кватэрах і пальцам не паварушаць, каб дагледзець родную хату. Не прадаецца, бо ніхто і не прадае. Не прадаецца, бо ніхто і не купіць...
Калі ўпершыню пачула гэтую песню, менавіта такія пачуцці віравалі ў маім сэрцы. Льюць нашчадкі беларускіх вёсак кракадзілавыя слёзы, а хаты іхнія зарастаюць...
Але Дразды шчыра імкнуліся данесці і, як могуць, даносяць сваё: не прадаецца, як і Радзіма! https://youtube.com/shorts/UAv6izG389o?feature=shared