Մի ծեր բժիշկ մի անգամ ասաց՝ ցավում է ոչ թե քո մեջքը, այլ այն բեռը, որը կրում ես: Տուժում են ոչ թե աչքերը, այլ այն անարդարությունը, որը նրանք տեսնում են։ Ցավը գալիս է ոչ թե գլխից, այլ նրա մեջ արձագանքող մտքերից։Կոկորդը չէ, որ սեղմվում է, այլ բառերը, որոնք մնացել են չասված կամ բարկության մեջ ասված:Այրվում է ոչ թե ստամոքսը, այլ այն, ինչ հոգին չի կարողանում մարսել։Ոչ թե լյարդն է բորբոքվում, այլ կուտակված զայրույթը։Եվ սիրտը չէ, որ ցավում է, այլ սերը՝ սերն ինքնին, որը թեև ցավում է, բայց ամենահզոր դեղամիջոցն է պարունակում...