ՀԱՍՄԻԿ ՀՈՎՀԱՆ

ՔԱՆԻ՜ ԿՈՀԱԿՆԵՐ
Երբ ծովն անդորր է, նոր ես հասկանում՝
Փոթորկից հետո քանի՜ կոհակներ
Չգտան իրենց ոտնահետքերը
Սիրո ափերին կապույտ երազի:
**
ԼՈՒՌ ԴԱՏԱՐԿՎՈՒՄ
Օրն այս ո՜նց է լուռ դատարկվում
Մեր ափերից և սահում է,
Ավա՜ղ, անցնող, չկրկնվող
Հավերժություն:
ՀԱՍՄԻԿ ՀՈՎՀԱՆ