Предыдущая публикация
УНИТГАНИНГ ЙЎҚ
"Унитдим"..деб ёлғон сўзлама,
Мени асло унутганинг йўқ.
Ўзгалардан бахтинг излама,
Ўзгаларда менинг ўрним йўқ !
"Соғинмайман"..дема қийналиб,
Кўзларингда соғинч йиғлайди.
Юрагингни эзма ўйланиб,
Ўйларингда аксим сўзлайди !
Кетган бўлсанг ёнимдан кетдинг,
Аммо ишқдан кетолганинг йўқ.
Ўзинг тутган армонга етдинг,
Лек орзуга етолганинг йўқ !
Бир ўткинчи томчи эмасман,
Йўлларингни йиғлаб кўзлаган.
Мен тўфонман, ортга қайтмасман,
Юрагингда хамон бўзлаган !
Унитдим, деб оввора бўлма,
Осон эмас мени унитмоқ.
Соғинчларда ғазабга тўлма,
Хотирангда мен ўчмас чироқ !
Йиғламайман сенга қўшилиб,
"Кечдим"..дея алдамайман ҳам.
Яшаяпман сабримда кулиб,
Йиғлайверсин ортимдаги ғам !
Мен шундайман ишқда тўфонман,
Сенинг учун ширин армонман.
Гул Баҳор
00:23
Следующая публикация
Нет комментариев