Երբ մարդիկ մոռանում են Աստծո մասին կամ ուրանում Նրա ներկայությունը, հաճախ սկսում են առաջնորդվել միայն իրենց անձնական ցանկություններով և շահերով՝ կորցնելով կապն այն արժեքների հետ, որոնք հիմք են տալիս մարդկային հասարակությանը: Աստծուն ուրանալու հետ մեկտեղ մոռացվում են սիրո, արդարության, խոնարհության և պատասխանատվության կարևորությունը:

Քաոսը գալիս է այն ժամանակ, երբ մարդիկ հեռանում են ճշմարիտ հավատքից և միմյանց հանդեպ ունեցած հարգանքից:
Սա ևս մեկ անգամ հիշեցնում է յուրաքանչյուրիս՝ խորհելու մեր կյանքում հավատքի, բարության և խոնարհության դերի մասին: