Предыдущая публикация
ЭРКАКНИНГ ЭРТАСИ.
(Ҳикоя)
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
Тиши оғриб Акбаржон кечаси билан ўзига дори қидирди. Бир жойда анчадан бери ётган онаси- боши устида пайпасланиб, чироқ ёқмай дори қути титаётган ўғлининг шип-шипидан уйғонди.
-Тинчликми, ухламаяпсанми?!
-Тишим...
-Ошхонадан қалампирмунчоқ топиб, тишингга чайнаб бос!
Ўғли ошхона томонга ўтиб қайтгунча, бир жойда ётган она ҳалак бўлди: "Эркак киши бир нарсани тополармиди, келини Малоҳат туриб топиб берса бўларди..."
Дори тополмадими, Акбаржон кийиниб, кечасида аптекага чиқиб кетди.
"Изиллаб аптекага боргунча, эҳ..."
Эрталаб азонда ўғли яна бозорга ишига кетибди. Саодат ҳола қорни сурнай чалиб жойида анчагача тўлғониб ётди. "Қарс" этиб эшик очилиб, набирасининг муштдек боши кўринди. Қўлида нон бўлаги.
-Азаматчик, нонингдан озгина бер, қорним очиб кетди, болам...
-Ошшонада бой...
-Ошхонага ман боролмайман, бор секин ойингни уйғот!
-Э, уядила...
-Урмайди, бувим айтяптилар, туринг, тез чой тайёрларкансиз дегин...
-Ээээ уялладааа...
Соат ўн бўлди.
Эшик яна бир бора "қарс" этиб очилди. Шиппакни шиппиллагани, ёлпатак келинининг сочи паҳмайиб, ҳожатхона томонга ўтгани кўринди. У ёқдан яна қайтиб чиқишини Саодат ҳола анча пайтгача жойида мўлтайиб кутди.
-Эҳҳ Акбаржона ўзинг тайёрлаб кетсанг бўлардии...
Тўғриси ўзиниям ҳожати зиқ қилиб, қийнаб юборди.
Малоҳат "оққуш кўлда сузгандек" сузилиб юриб келгунча, ҳоланинг бўлари бўлди.
-Малоҳатой чопинг...
Келинининг парвойи фалак. Ваниҳоят бир томонига ухлайвериб, ёстиқнинг нақши уриб қолган келини қайнасининг ҳожатини битирди.
-Кечаси Акбаржонни тиши оғримай қўйдими?!
-Ҳм, тишлари оғриганини билганим йўқ, кетиптилару, тузалган бўса керейдаа..
Саодат ҳоланинг бу бамалайхотирликка энсаси қотиб кетди-ю, келинига билдирмади.
Тушдан кейин ўғли бозордан қайтди.
-Тишинг тузукми?!
-Ҳаа дори ичдим...
-Бир тиш дохтирга кўрсатсанг бўларди.
-Ҳа-аа, худо ҳоҳласа... Ишлар юриб кетсин... Дастмоям камайиб кетди, ўртоғим Нусратиллодан уч минг қарз сўрамоқчиман, битта айлантирволиб, қайтариб бераман, деяпман... Сиз нима дейсиз ойи?!
-Қарздан эҳтиёт бўл, дейман, болам... Хотинингга кўп айтдим, намоз ўқинг, эрингизнинг ишларига кушойиш сўранг деб... Аллоҳ берса, қарзга кунинг қолмасди. Таяммум қилиб ётган жойимда ётиб бўлсаям сўраяпман, энди етган имконим шу экан-да, нима қилай...
Акбаржон индамай ерга қараб, сукут сақлади.
Эртаси куни касал кўргани Саодат ҳоланинг овсини Туҳфа отин келинлари билан бирга йиғиниб меҳмонга келишди.
Ётган жойида бўйин чўзиб, Саодат ҳола келинини ҳўб чақирди:
"Ҳай қўяверинг, дам олишаётгандир" деб тагдор гап бошлади азалий рақобатчи бўлмиш овсин "ҳолинг шу экан-ку" дегандай оҳангда...
-Йўқ, ҳозиргина шу ерда эдилар, болаларни ухлатяптилар шекилли- Саодат ҳола анча мустар бўлди.
Зум ўтмай набираси Азамат яна уйдан қочиб чиқди:
-Уййаптила, аям мани уййаптила- деди ҳовлиқиб...
-Кел ўзимга, вой Худо рангинг оқариб кетганини қара, ўзинг ҳам шўхлик қилгандирсан-да, бекордан урадиларми аянг...
Шанғиллаб Малоҳат ҳовлига чиқди:
-Азамат! Қара агар, қўлимга тушсанг...
-Малоҳатойй ҳов Малоҳатоой бу томонга қараб юборинг, жон қизим!
"Кимсан, нимасан" демай келини яна уйига кириб кетди.
-Эшитмади... Энди қизларим сизлар ҳам ўзимизнинг қизларсиз, шундоқ Малоҳатхонни чақириб чиқасизларми?!-илтижоли термулди, овсини бўлмишнинг ёнида ўтирган меҳмон келинларига қараб...
-Вой ўлмасам... Туринглар, ўзлариз дарров опамнинг олдига сочиқ ёзинглар, иссиққина манти опкелганмиз, совумасдан **** олинг, опааа...
Саодат ҳола шу куни келинидан очиқчасига ҳафа бўлди. Овсинининг олдида шунақа ер қилгани учун.
"Майли, қўй" деб Акбаржонга индамади. Бечорагина тирикчилик кўйида жони халак юрибди усиз ҳам...
Ёзни ўрталарида Акбаржон дўстидан қарз олиб, бизнесига қўшди. Бироз савдоси юришиб, ранги рўйи очилиб қолди. Малоҳат ҳам бозор-ўчарга ўшандан бери серқатнов. Келгунича, Саодат ҳола заҳрини қандай сақлашни билмай ўтиради.
"Бир соатда келар" дейди, икки соатга ўтиб кетади, то кўча эшиги очилгунча ҳоланинг бўлари бўлади.
-Мунча ҳаялладингиз?!
-Бозордан тўғри чеварникига ўтиб келдим..
-Акбаржонга айтиб қўйганмидингиз?!
Малоҳат ўзини эшитмаганга солади.
Куз оҳирига бориб ўғлининг пешонаси кўп тириша бошлади, ҳисоб китоб дафтарини очиб олиб, ўйлангани-ўйланган... Саодат ҳола буни кўриб эзилади. Сўрай деса, иккиланади.
Охири бўлмади, икки чаккаси кундан-кунга ёпишиб, кўзи жавдираб бораётган ўғлига илтижоли боқди:
-Ўғлим нимадан ташвишдасан?!
-Ҳеч. Ўзим шундай...
Беш-олти қистовдан сўнг сал учини чиқарди:
-Ўртоғимдан олган пулимни ўтган ой ҳисоблаганимда ҳам ўрни бор эди, ҳозир рўзғорга кириб кетиб қолибди, ойи...
Саодат ҳола мум тишлади. Айтолмади, келинининг ҳар бозор ўзини якка қолдириб, тилла бозорига чопишларини-ю, уч ойда тўққизта кўйлак тиктириб кийганини, "акам олиб келди" деб ҳаспўшлаб диван-кресло-ю, алламбало матоҳларни шу пайтгача нинадек нарсани раво кўрмаган акаси орқали сотиб олганларини...
Фақат маҳзун овозда бир сўзни айта олди ҳолос:
-Ўғлим келажагингдан, сенинг эртангдан озгина ҳавотирим бор, мендан кейин бўлсаям илоҳим рўшнолик кўр! Сени Аллоҳга таваккул топшириб кетаман-да, энди...
Акбар бу сўзларнинг маъносини ё тушунди ё тушунмади...
Балки вақтлар келиб тушуниб олар...
Қайдам..
Следующая публикация
Нет комментариев