Предыдущая публикация
Ում մեջ վառվում է կրքի անմար բոց;
Ես անիծում եմ այն սուտ սերերին;
Որ տալիս են զուտ թախիծ; լաց ու կոծ։
Ես անիծում եմ այն 《սուրբ》 հավատին;
Որ իր մեջ մի բուռ կասկած է ծնում;
Եվ անիծում եմ ա՜խ այն 《կարոտին》;
Որ դեռ չծնված սեր է խոստանում։
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1
Ում մեջ վառվում է կրքի անմար բոց;
Ես անիծում եմ այն սուտ սերերին;
Որ տալիս են զուտ թախիծ; լաց ու կոծ։
Ես անիծում եմ այն 《սուրբ》 հավատին;
Որ իր մեջ մի բուռ կասկած է ծնում;
Եվ անիծում եմ ա՜խ այն 《կարոտին》;
Որ դեռ չծնված սեր է խոստանում։ Անիծում եմ ես այն《խեղճ》 ծնողին;
Ում մատղաշ որդին որբանոցում է;
Ով արցունքն աչքին գիշեր ու ցերեկ
Սպասում է ահա կգա 《ծնողը》։
Անիծում եմ ես անգամ այն 《որդուն》;
Ով իր ծնողից ազատվել գիտի;
Ով փողերի մեջ լողալով հանդերձ՝
Ծերանոցում այդ ծնող կթողնի։
Թող կորչի ահա այս երկրագնդից
Ե՛վ սուտ սիրահար; և՛ սուտ հայր֊որդի;
Թող անիծվի այս երկրագունդն ահեղ;
Որ իր մեջ այդքան ստեր կպահի։