Нух алайҳиссалом замонларида инсонларнинг умри узун бўлган экан.
800-1000 йил умр кўрар эканлар.
Бир аёлнинг ўғли вафот этибди.
Бу аёл қаттиқ қайғуриб, йиғлабди.
Қўшни аёллардан бири айтибди:
- Нимага бунча йиғлайсан. Аллоху таолонинг тақдири шундай экан.
- Албатта шундай. Мен унга йиғламаяпман.
- Унда нимага йиғлаяпсан?
- Болам кўп яшамади деб, оналик шафқатим билан йиғлаяпман.
- Боланг неча ёшда эди?
- 275 ёшда эди.
- Агар сен бунга йиғлайдиган бўлсанг, охир замонда келадиган уммат нима қилсин, умрлари 50-60 йил бўлади.
- Жиддий айтяпсанми?
- Албатта.
- Аллох, Аллох, улар уй хам қурадими?
- Ха, яна битта эмас, бир нечта уй қурар эканлар.
- Мен уларнинг ўрнида бўлсам, чодиримнинг қозиғини хам ўзгартирмасдим ...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев