Предыдущая публикация
որպես մի մեղու թափառաշրջիկ...
Երբ ես չեմ լինի,երբ չես լինի դու...
Երբ ունայնության քամիները սև
Մեր հողն ու փոշին խառնեն մոլագար,
Երբ անգոյության խորքերում մթին,
Ստվերներն անձև համբուրեն իրար,
Երբ հյուլեները մեր գիտակցության
Բյուր նմաններից լուռ մեկուսանան,
ու անգամ Տիրոջ կամքին հակառակ,
կամ նրա կամոք` ձուլվեն ներդաշնակ,
Դու մեղու դարձած,ես ծաղկափոշի
Որտեղ էլ լինենք՝կգտնենք իրար...
Քանզի հողմերը ժամանակների
Մեր հողն ու փոշին խառնել էին լուռ,
Հասցրել Երկինք,իսկ հետո մաղել
Այն մեղվի մեջքին ու ծաղկի սրտին,
Որոնք ի՜նչ լինի՝ կգտենեն իրար.Դու որպես մեղու,ես՝ ծաղկափոշի...
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев