Җәйнең киче төнгә авышканда,

Елга тирәсеннән үрмәләп,
Ак томаннар ургып күтәрелә,
Дулкын- дулкын булып, түгәрәк.
Кошлар исә хәзер, тынып калган,
Кәккүк кенә, бераз моңланып,
Караңгылык ертып, аваз сала,
Язмышыннан әллә зарланып..
Зәнгәр-кара пәрдә, төшеп кичкә,
Күз күремен каплый эленеп
Йокымсырап кына тал чайкала,
Дулкын тавышында селкенеп.
Талгын елга, кичке тынлык йота,
Култыгына сырган камышлар,
Пышылдашып кына серләшәләр,
Су чайкалган тонык тавышта.
Төн пышылдап нидер укый сыман,
Әкиятме, ачып куйганнар.
Тын елгадан чыга Су Анасы,
Алтын тарак, тарый томаннар..
Рамзис Мишәр.