Күрә алмыйм..

ләкин яратам..
Мин күрәлмим, бу дөньяның зарын,
Кара болыт сыман өелгән,
Күра алмыйм, көнчелләре барын,
Күреп, башкаларның шатланганын,
Йөзләренә, кара коелган.
Юк, яратмыйм, битарафлык чәчкән,
Туганына, хәтта кул селтәп,
Тау куышыдай, күнелләре тарын,
Кабатлаган, качып үз үзенә:
-Тик минеке булсын, шул җиткән!
Күрә алмыйм, сайланганга санап,
Алдар түрә кукерәк какканын,
Онытып үзен, чүптән түрә булган,
Башка түрәләргә олтан ялап,
Үз халкыннан, көлеп ятканын.
Курә алмыйм, Дөньям, бозыклыгың,
Кешеләрең, малга җан саткан.
Тик үзем дә шушы кешелектән,
Башка дөнья безгә бирелмәгән,
Күрә алмыйм, ләкин..Яратам.!
Рамзис Мишәр.