Одати мардуми баъзе минтаќахо ин аст, ки ваќте

иродаи сафар намоянд, аз ситорагон, хайвонот ва ? чизхои
дигар фол мегиранд, ? як гуна эътиќодот ва тасаввуроте
доранд, ки хилофи рахнамоихои па?мбар (с) ва баръакси
равиши шариати ислом мебошанд. Ва танхо чизе, ки рох-
кушо ва писандида аст ва ислом эътиќод ба онро чоиз до-
нистааст, хамон истихора мебошад.
. Хангоми ба сафар баромадан бо дўстон ва хешо-
вандон хайру хуш намояд ва хамин ки аз эшон чудо гашт
ва фосила гирифт, ин дуъоро бихонад: «Аставдиъу-л-лоха
динива амонатива хавотима ъамали». «Дину амонат ва
саранчоми корхоямро ба Худо амонат месупорам). Барои
онхо низ чунин дуъо намояд: «Аставдиъукуму-л-лоха-л-
лазило тазиъу вадоиъуху». «Шуморо ба он Худое амонат
месупорам, ки хеч супурдае аз назди Вай зоеъ намегардад».
Бозмондагон ин дуъоро бихонанд: «Фихифзи-л-лохи
ва фиканафихи. Заввадака-л-лоху-т-таќво ва ѓафара занба-
ка ва ваччахака ли-л-хайри хайсу кунта». «Дар зери сояи хи-
моя ва парастории Худо боши. Аллохи пок тўшаи таќворо
бароят рўзибинад ва гунохат би?мурзад ва хар кучо, ки
боши, ба сўи хайру некирахнамоят бошад».
Дар хабар аст, ки бехтарин нигохбон ва чойгузин барои
бозмондагон, арзиши чахор ракъат намозест, ки пас аз пў-
шидани либоси сафар ба шукронаи Парвардигораш мегузо-
рад. Дар хар чахор ракъати ин намоз пас аз «Алхамд» сураи
муборакаи «Ќул хуваллох»-ро мехонад. Пас аз хатми намоз
ин дуъоро мехонад: «Бор Худо?! Ман аз баракати ин намоз
ќурбу наздикибо Туро мехохам ва хифозати молу а?ли худро
ба Ту вомегузорам».
Ривоят шудааст, ки па?мбар акрам (с) ваќте бо хамрохонаш хайру
хуш мекард, «Аставдиъу-л-лоха динакум ва амонатакум ва хавотима
аъмоликум» (Дин, амонат ва хотимаи корхоятонро ба Худо амонат
месупорам), мегуфт». (Сунани Абўдовуд, )
Ин хадисро Тирмизиниз дар Сунани худ ривоят кардааст, вале ба
чои «Ваччахака ли-л-хайри» «Яссара лака-л-хайра» гуфтааст. (Сунани
Тирмизи, ).