Бисмилаҳир раҳманир раҳим
Аҳмияти тиловати Қурьон
Имом Аҳмад رحمه الله ривоят мекунанд.
روى الإمام أحمد رحمه الله في الزهد ص ١٢٨ عن عثمان رضي الله عنه قال:
(ما أحب أن يأتي عليّ يوم ولا ليلة إلا أنظر في كتاب الله - يعني القراءة في المصحف).
Усмон رضي الله عنه гуфтанд:ман дуст надорам,ки рузу шаб гузард магарам инки ман назаре ба Китоби Аллоҳ карда бошам,яьне тиловати Қурьон карда бошам.
قال ابن كثير في تفسيره: (كرهوا أن يمضي على الرجل يوم لا ينظر في مصحفه).
Ибни Касир رحمه الله дар тафсири сухани Усмон мегуянд:Салаф бад медиданд,ки як мард рузашро бе тиловати Қурьон Сипари бикунад.
قال أنس رضي الله عنه:
"كان الرجل إذا حفظ البقرة وآل عمران جَدَّ في عيوننا"
أي: عَظُم
Намози ҷаноза
Таҷҳизи мурда
Барои касе, ки бар вай аломоти марг зоҳир шавад, мустаҳаб аст, ки назди вай ҳузур ёбанд ва бо гуфтани (لا إله إلا الله), тазаккур диҳанд,
ба далели фармудаи Набии акрам (с): (Ба мурдагони худатон, لا إله إلا الله ро талқин кунед). [Ба ривояти Муслим]
Ҳангоме, ки мурд, чашмонаш баста мешавад, бо ҷомае пӯшонда мешавад ва барои таҷҳиз ва намоз бар вай ва тадфинаш, шитоб шавад.
Ҳукми ғусли додани мурда ва таҷҳизу тадфинаш
Ғусл додани мурда ва кафан кардану бардоштан ва намози ҷаноза хондан бар вай ва ба хок супурданаш, фарзи кифои буда, агар касе, ки аз уҳдаи он баромада метавонад, анҷом дод, гуноҳ аз дигарон соқит мешавад.
Аҳкоми ғусл додани мурда
1. Барои ғусл
Кофир нашуморидани Мушрикҳо Бутпарастон ва Яҳуду Насоро .
الحمد لله حمدا كثيرا طيبا مباركا فيه، كما يحب ربنا ويرضى، وأشهد أن لا إله إلا الله وحده لا شريك له، وأشهد أن محمدا عبده ورسوله، وعلى آله وصحبه ومن تبعهم بإحسان إلى يوم الدين
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ
Ҷуз ин нест, ки мӯъминон (ба ҳақиқат) ононанд, ки ба Худо ва пайғамбари Ӯ имон оварданд ва дигар шубҳа накарданд ва бо амволу ҷони худ дар роҳи Худо ҷиҳод намуданд – он ҷамоа ростгӯёнанд. Сура 49 Аят 15
لَّا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْم