"DÜŞÜNƏN BEYİNLƏR" Qrupu

Bəxtiyar Vahabzadə KƏPƏNƏK Güllər üstə uçan, qaçan Bir qayğısız kəpənəkdin, Çiçəklərin ürəyində Sən ən şirin bir diləkdin. Sorağını gül-çiçəkdən Alınca mən, gördüm yoxsan, Qaçdım sənin dalınca mən, gördüm yoxsan... Nəğmə deyir sənə güllər Yel əsdikcə narın-narın. Hər çiçəkdən bir rəng alır Qızıl-qızıl qanadların. Hansı gülü oxşadınsa, Ləçəyində izin qaldı. Səni tutdum, uçub getdin, Əllərimdə tozun qaldı...

Bizim üçün darıxmışam, Şeir yazsam, gələrsənmi? Sənə elə möhtacam ki, bu aralar… Duysan…. Görsən…. Dönərsənmi?! Elə yorub həyat məni… Bilirsən ki, ağlamaqdan utananam. Utanmaqdan keçib daha, Hönkür-hönkür ağlayıram, Göz yaşımı silərsənmi? Hamı məndən üz çevirib, Doğmalarım düşmən olub, Qəlb sirdaşım, Ürək dostum, Bilsən, necə təklənmişəm? Gəlib mənə ürək-dirək verərsənmi? Baş götürüb getməyə də yerim yoxdur, Satılmışam… Dağılmışam…. Ruhum ölüb. Mən, savaşdan sonra qalan xaraba bir yurd olmuşam. Mənə həyat verərsənmi? Gənc deyiləm, Daha canda can qalmayıb. Oxşadığın saçlarımı görməyəli çox ağarıb. Bir zamanlar mənə dərman təkcə səndin… İndi, hər yeməkdən əvvəl… Sonra…dərman! Eşitsən ki, b