Зи сўзи дил нависам

достоне, Ки монад баъди ман аз ман
нишоне. Барои ёри дилсанге нависам,
Намояд дурияш манро гаронӣ. Замину
осмон ҳайрони ман ҳаст, Қалам дар
дасти ман гирёни ман ҳаст. Чаро
сўзам зи баҳри он нигоре, Ки майлаш
сўи ағёрони ман ҳаст. Зи ман рафтию
рўзам гашт торик, Ба гўшат кай расад
имдоди ошиқ. Ҷаҳонро тарк гўям аз
ғами ту,