Мезгил учат канат куулоп шашылып.

Кун артынан ай жылып.
Бакыт нурун тергенбиз.
Тагдыр берген тугойлорду жар кылып.
Урмат сыйга багынып.
Унутулгус суйуулорду жашырып.
Чачты бубак бассада,
Журок сыздайт жалын жашты сагынып.
Балалыкты айтып бутпос ыр кылып.
Обон салып айыл шаарды жаныртып.
Айтым келет ар убак.
Асыл достор кусалыкты жар кылып.
Жаштык калды те алыста жашынып.
Чоп чапкан талааларда каткырып.
Мака терип машак жыйнаган.
Тамеки тизген сарайларда жанырып.
Пахта терип пландарда жарышып.
Кечке ойноп чарчабаган жашчылык.
Кулку тамаша тан атканча каткырып.
Тоо —Мойунда Пахтачыда калып кети жашынып.