ДАДАЖОНИМ АРМОНИМ

Bir vaqtlar menxam dunyoda podwoxdik edim nimaki istasam muxayyo edi eng muximi men uchun kerakli mexrini ayamaydegan suyangan togim bor edi. Bilasizmi inson xayotda vaqtlar utishi bilan uning tik qomadi bukilib borarkan chunki yigitning qomadini saqlovcho yolgiz insoni buladi bu esa pushti kamaridan bulgan dadajonisi buladi. Men usha vaqtlari xech uylamagan ekanman dadajonimdan bir kuni ayrilib qolaman deb agar bilganimda edi men dadajonimni mexrlariga tuyib tuyib olgan bulardim afsus bu xayot wunday yaralgan ekan kimdir erta kimdir kech bu guzal dunyoni tark etar deb dadajonim judaxam erta ketdiz bu esa mening xayotimga kotta tasir qildi mexrsiz qolib ketdim dadajonim. Ollo

Yotardi jim jit, huddi uhlayotgandek, Yuzlari nurga tolgan yangi tugulgan godakdek, Jasatti toshtak kattik ,kollari muzlagan edi, Kozimda yoshim bilan turing dadajon dedim, Hayrattan kotgan edim dadajonimni yokatgan edim, Boldi endi kochdedi dadang oldi kech dedi, Ozimni urip kordim, bu ahir tush dep kordim, Yok hammasi ross edi, onam esa betop edi, Ukalarim yiglayotgan edi, dadajonim esa tobutta yotgan edi, Otip mana bir kecha hayirlashdik tongacha, Dadajonim yuzun yoptilar song tobutga ortilar, Bir ayvoni bor joyga oborip komip kaytilar.