Кай чунин маҳбуби мардум мешудам?
Гар намебудӣ ту пайдои дилам,
Бе ту ман дар зиндагӣ гум мешудам.
Гар набошӣ, хона дорад бӯи ғам,
Гар ту бошӣ, хона дорад бӯи мушк.
Гар ту бошӣ, хок гирам, зар шавад,
Гар набошӣ, зар бигирам, хоки хушк...
Гар Зарафшон аст як рӯдеву бас,
Ту яке не, сад Зарафшони манӣ.
Гар Зарафшон хушк гардад то Бухор,
Ту намехушкӣ, ту дар ҷони манӣ.
Ту гули боғи ҷавонии манӣ,
Ҷони ман бо ҷони ту омехтаст.
Ту мадори зиндагонии манӣ,
Дасти ман бар гарданат овехтаст.
Кӯдакони покзоду хандарӯ
Шукри оллаҳ, ҳамқади мову туанд.
Гар набошад сарватемон дар бисот,
Кӯдакомон сарвати мову туанд.
Дӯстон гӯянд гаҳ бо ҳазлу ҷид
Ҳамсари ту шоири олӣ шуда.
Худ ба худ мегӯӣ шояд зери лаб,
Хона пур аз шишаи холӣ шуда.
Ғайри кафшу мӯзаҳои кандагӣ,
Ғайри ҷомашӯиву дӯзандагӣ,
Ғайри мастии ману дӯғу даранг
Ту чӣ дидӣ аз ҳаёту зиндагӣ?
✍️Лоиқ Шералӣ.
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 1