Сураи Маориҷ

Ин сура дар Макка нозил шуда ва 44 оят дорад.
Ба номи Худованди Бахшандаи Бахшоишгар
1 Дархосткунандае дархости азобе кард, ки воқеъ шуд.
2 Ин азоб махсуси кофирон аст ва ҳеҷ кас наметавонад онро дафъ кунад,
3 Аз сўи Худованди Зил-маориҷ, (Худованде, ки фариштагонаш бар осмонҳо боло мераванд).
4 Фариштагон ва Рўҳ (фариштаи муқарраби Худованд) ба сўи Ў боло мераванд дар он рўзе, ки миқдораш панҷоҳ ҳазор сол аст.
5 Пас сабри ҷамил пеша кун,
6 Зеро онҳо он рўзро дур мебинанд,
7 Ва мо онро наздик мебинем.
8 Ҳамон рўз, ки осмон ҳамчун оҳани гудохта мешавад,
9 Ва кўҳҳо монанди пашми рангини муталошӣ хоҳад буд,
10 Ва ҳеҷ дўсти самимӣ суроғи дўсташро намегирад.
11 Онҳоро нишонашон медиҳанд, (вале ҳар кас гирифтори кори худ аст), чунон аст, ки гунаҳкор дўст медорад фарзандони худро дар баробари азоби он рўз фидо кунад,
12 Ва ҳамсару бародарашро,
13 Ва қабилаашро, ки ҳамеша аз ў ҳимаят мекард,
14 Ва ҳамаи мардуми рўи заминро, то сабаби наҷоташ гарданд.
15 Аммо ҳаргиз чунин нест, (ки бо инҳо битавон наҷот ёфт, оре) шўълаҳои сўзони оташ аст,
16 Дасту по ва пўсти сарро меканад ва мебарад.
17 Ва касонеро, ки ба фармони Худо пушт карданд, садо мезанад,
18 Ва (ҳамчунин онҳо, ки) амволро ҷамъу захира карданд.
19 Ба яқин инсон ҳарису камтоқат офарида шудааст,
20 Ҳангоме, ки бадие ба ў расад, бетобӣ мекунад,
21 Ва ҳангоме, ки хубие ба ў расад, монеи дигарон мешавад (ва бухл меварзад),
22 Магар намозгузорон,
23 Онҳо, ки намозҳоро пайваста ба ҷо меоваранд,
24 Ва онҳо, ки дар амволашон ҳаққи маълуме аст,
25 Барои дархосткунанда ва маҳрум,
26 Ва онҳо, ки ба рўзи ҷазо имон доранд,
27 Ва онҳо, ки аз азоби Парвардигорашон хавфноканд,
28 Зеро ҳеҷ кас аз азоби Парвардигораш дар амон нест,
29 Ва онҳо, ки доманҳои худро (аз беиффатӣ) ҳифз мекунанд,
30 Ҷуз бо ҳамсарону канизон, (ки дар ҳукми ҳамсаранд, омезиш надоранд). Зеро дар баҳрагирӣ аз онҳо, мавриди сарзаниш нахоҳанд буд.
31 Ва ҳар кас ҷуз инҳоро талаб кунад, мутаҷовиз аст.
32 Ва онҳо, ки амонатҳо ва аҳди худро риоят мекунанд,
33 Ва онҳо, ки ба адои шаҳодаташон қиём менамоянд,
34 Ва онҳо, ки бар намоз эҳтиёт доранд,
35 Онон бар боғҳои биҳиштӣ (пазироӣ ва) гиромӣ дошта мешаванд.
36 Ин кофиронро чӣ мешавад, ки бо шитоб назди ту меоянд,
37 Аз росту чап, гурўҳ-гурўҳ (ва орзуи биҳишт доранд?!).
38 Оё ҳар як аз онҳо (бо ин аъмоли нописандаш) тамаъ дорад, ки ўро дар биҳишти пурнеъмати илоҳӣ дохил кунанд?!
39 Ҳаргиз чунин нест. Мо онҳоро аз он чӣ худашон медонанд офаридаем.
40 Савганд ба Парвардигори машриқҳо ва мағрибҳо, ки мо қодирем,
41 Ки ҷои ононро ба касоне бидиҳем, ки аз онҳо беҳтаранд. Ва мо ҳаргиз мағлуб нахоҳем шуд.
42 Ононро ба ҳоли худ гузор, то дар ботили худ фурў раванд ва бозӣ кунанд, то замоне, ки рўзи мавъуди худро мулоқот намоянд.
43 Ҳамон рўз, ки аз қабрҳо бо шитоб берун мешаванд, гўё ба сўи бутҳо медаванд.
44 Дар ҳоле, ки чашмҳояшон аз шарму ваҳшат ба зер афтода ва пардае аз зиллату хорӣ онҳоро пўшонидааст. Ин ҳамон рўзе аст, ки ба онҳо ваъда дода мешуд. http://www.yosin.org/