Bu kun ko‘ngil xijil, dardlarim

dunyo,
Boshqa sevmaslikka
qilgandayman ahd.
Kunlar ham zulmatga qul
bo‘lgan go‘yo O‘zgaga yor bo‘lib,
kutayapsan
baxt.
Haqqim yo‘q bo‘lsa-da tinch
qo‘ymaydi rashk,
Dilimdan tilimga ko‘chadi ohim.
Yetim bola misol qolib ketdi
ishq,
Ayt menga, ne edi mening
gunohim.
Kechalar uyqusiz, kunduzlar
nursiz,
Bir so‘zsiz, izhorsiz
sevganligim
rost.
Yuragimdan chuqur qoldirib
bir iz, Faqat yonginamda
bo‘lmaysan
xolos.
O‘ying bilan yashab, kun
ko‘rayapman:
Ertalab ishga bor, kechqurun
uyga. Shu ko‘yi begona bo‘lib
boryapman,
Muhabbat atalgan mahzun
tuyg‘uga.
Yolg‘iz odimlayman hayot
so‘qmog‘in. O‘tganu ketganlar
qaramaydi
bir.
Ketkaza olmaydi yurakning
dog‘in.
Shunday ekan taqdir, shu ekan
taqdir…