შენმა მეგობრობამ სული გამინათა გული გამითბო და სევდა გამიფანტა. დაბლა დაცემული ცაში ამიტაცა, ცხოვრება დაბინდული, ნათლად დამიხატა. გაიგო ნაღველი და იმედი ჩამისახა, ბნელი გამიფანტა,სიცოცხლე გამიხარა. რწმენადაკარგულს პირჯვარი გადამსახა, გამიფრთხილდიო, ასე...
ბედნიერებავ, როგორ ავცდით გზაში მე და შენ, შენ დამემალე, მე კი ცრემლმა ფერი მიცვალა, დამალევინა პოეზიამ შავი ზედაშე, შენი ადგილი, ჩემს სხეულში გარდაიცვალა.