Целый день на нее Сыплются, сыплются листья. Целую ночь на нее Падают капли росы. . . В углу городского парка - Сломанная скамья. Я набрел на нее впервые, Помню, в тот самый день, Когда увидел бродягу В уличной толчее. Он со спины похож был, Так похож на отца моего, Который ушел из дома, Никто не знает, куда!
Комментарии 48
ღამის ბურუსში, სადღაც ტალღები
ეხეთქებოდნენ მდინარის ნაპირს,
იდგა ქალი და სიგარეტს სწევდა.
ერთხელ შევედი ცარიელ სახლში
და იქ მოვწიე ცოტა თამბაქო...
როგორ მინდოდა ვყოფილიყავი მარტო,
სულ მარტო!
ისე, ტყუილა, არაფრის გამო,
მინდა გავიქცე ამ მინდორ-ველზე,
რბილად დაგებულ მოლზე ვირბინო,
სანამ სული არ შემიგუბდება!
იმ ქალიშვილის დავიწყება არ შემიძლია,
მე რომ ტირილით ერთი მუჭა ქვიშა მაჩვენა...
ადრე გავიგე სიყვარულის ძალა და სევდა...
ადრეც მოვხუცდი...
აქ, ამ ტურფა ესინოში,
აქ, ამ კისაამას მთებში,
ცადატყორცნილ კენწეროებს
რა ხმაურით ავსებენ,
რა ყოფა აქვთ ჩიტუნებს!
იამაბე აკახიტო
შეყუჟულა ხიდქვეშ ზამთრის ღამეში,
თოვს, და სძინავს
უსახლკარო ბიჭუნას.
ისსა
Целый день на нее
Сыплются, сыплются листья.
Целую ночь на нее
Падают капли росы. . .
В углу городского парка -
Сломанная скамья.
Я набрел на нее впервые,
Помню, в тот самый день,
Когда увидел бродягу
В уличной толчее.
Он со спины похож был,
Так похож на отца моего,
Который ушел из дома,
Никто не знает, куда!
გული,
რომელსაც შეუძლია
შენთვის სიკვდილი
უნდა
აცოცხლო
ხუმრობით
დედა შევისვიმხარზე,
მაგრამ მეჩვენა ისე მსუბუქი,
ცრემლმორეულმა
ძლივს გადავდგი სამი ნაბიჯი
ო, რომ ჩავეფლო
ფაფუკ თოვლში
ანთებულ სახით....-
სწორედ ისეთი სიყვარულით
მიყვარდეს მინდა!!!
უშნო!
პოეტი, მეოცნებე!-
-აი რას ფიქრობს ჩემზე იგი.
... სწორედ მისგან
ვისესხე ფული...
ფუძის მწვერვალზე ლოკოკინა მიცოცავს ნელა
მაღლა
სულ მაღლა
მწვერვალებისკენ
მე არასოდეს არ გაგაბრაზებ
საწყენი სიტყვაც კი არ დამცდება
მაგრამ ეს
ცრემლით სავსე სახელო
ყრუ საყვედური იქნება შენთვის
როცა ერთბაშად ვაგონიდან
შორს , ცისკიდურზე
ჩემი სამშობლოს მთები გამოჩნდნენ -
ჰოი , რარიგად მევიწროვა
მაშინ საყელო ! - ესეც ტაკუბოკუა
ჩუმად ვეწევი
ნესტიან თუთუნს.
საოცარია ,
თითქოს ცოტათი
ჩემი ფიქრებიც დანესტიანდნენ .
როცა გვიანღამ სამუშაოდან
მძინარე სახლში
დავბრუნდებოდი ,
შვილს ავიყვანდი ხელში უმალვე . . .
ერთხელ სიკვდილმა მიმასწრო მასთან
ისიც აქ არის.
ღმერთის თითის ანაბეჭდია,
სატუსაღოდან მთვარე რომ მოჩანს
საწყალი მამა,
ხედავ გადადოგაზეთი განზე,
არ შეუძლია მეტი კითხვა,
ჭიანჭველებთან
ერთობა გარეთ
შემოდგომის მწუხრი და სევდა
ჩემთან კი არა
მეზობლისას დაკეცეს ქოლგა .