შენ

შემოდგომა თვალებით დაგაქვს...

მე კი,

მისივე ფერებით მთვრალი

როცა გიყურებ,

მგონია არ აქვს

ცხადსა და მირაჟს რაიმე ზღვარი.

შენ ვარსკვლავები გინთებენ თვალებს,

ცას როცა უმზერ -

მრავალხალიანს...

მე რომ ფრაზები ვზომე და ვთვალე,

ალბათ, გწყინს,

რატომ არ მითხარიო...

და მაინც მშვიდად,

როგორც ყოველთვის,

მიჰყვები ქუჩის სევდისფერ საფარს,

და ვით ამბორი დამშვიდობების,

შენ

შემოდგომა თვალებით დაგაქვს...