МЕН ЎША ЁМОНМАН.

Мен шунаққа ўжар, қалби осмонман,
Ишқ деган маконни танҳо малаги.
Ишонгин сўзимга ўша ёмонман,
Ишқнинг қўриқчиси, севги кузаги.
Хазондек тентираб юради хаёл,
Шамолдек тўзғийман,учиб ҳар ёнга.
Мен ўша сен дебон хаста бир аёл,
Чалкашиб юрибман учраб туғёнга.
Кўз ёшим кўрсатмай пинҳон йиғлайман,
Дардимни сўзлайман тунда хилолга,
Ҳар чеҳра ортидан сени излайман,
Севдиму учрадим битмас балога.
Қасдми бу тақдирдан келган бир синов,
Қалбимни чексизлик домига тортган.
Бугун сен учун ёр, бўлибман биров,
Мен эмас ишқимни арзонга сотган.
Мен ўша ёмонман,хурлар малаги,
Кимларга ортиқча кимга кераги.
✍ Дилрабо Баҳодировна.