Таваллуди паёмбар (с)

Паёмбар (с) рӯзи душанбе, дар моҳи рабиъулаввали соли Фил, чашм ба дунё кушод.
Уламои таърих мегуянд: вақте ки Омина модари Паёмбар (с) ҳомиладор шуд, гуфт: аз рузе, ки ҳомиладор шудам, ягон вазниниеро ҳис накардам ва чун фарзандам ба дунё омад, нуре буд, ки байни машриқу мағрибро равшан мекард.
ﻲﻓ ﺽﺎﺑﺮﻌﻟﺍ ﺚﻳﺪﺣ ﻦﺑ - ﺔﻳﺭﺎﺳ ﻲﺿﺭ ﻪﻠﻟﺍ ﻪﻨﻋ - :ﻝﺎﻗ ﻝﻮﺳﺭ ﺖﻌﻤﺳ - ﻪﻠﻟﺍ ﻰﻠﺻ ﻪﻠﻟﺍ ﻢﻠﺳﻭ ﻪﻴﻠﻋ - :ﻝﻮﻘﻳ ﻲﻧﺇ} ﺪﻨﻋ ﻲﻓ ﻪﻠﻟﺍ ﻡﺃ ﺏﺎﺘﻜﻟﺍ ﻢﺗﺎﺨﻟ ،ﻦﻴﻴﺒﻨﻟﺍ ﻥﺇﻭ ﻡﺩﺁ ﻲﻓ ٌﻝﺪﺠﻨﻤﻟ ،ﻪﺘﻨﻴﻃ ﻞﻳﻭﺄﺘﺑ ﻢﻜﺌﺒﻧﺄﺳﻭ ،ﻚﻟﺫ ﺓﻮﻋﺩ ،ﻢﻴﻫﺍﺮﺑﺇ ﺓﺭﺎﺸﺑﻭ ﻰﺴﻴﻋ ،ﻪﻣﻮﻗ ﺎﻳﺅﺭﻭ ﻲﻣﺃ ﻲﺘﻟﺍ ،ﺕﺃﺭ ﻪﻧﺍ ﺝﺮﺧ ﺎﻬﻨﻣ ﺕﺀﺎﺿﺃ ﺭﻮﻧ ﻪﻟ ﺭﻮﺼﻗ {ﻡﺎﺸﻟﺍ ‏[ ﺪﻤﺣﺃ ﻲﻧﺍﺮﺒﻄﻟﺍﻭ ]
Дар ҳадиси Ирбоз омадааст, ки гуфт: Аз паёмбар (с) шунидам, ки мегуфт: Ман дар китоби назди Худо паёмбари охирин навишта шудаам ва ин вақто буд ки то ҳол Одам аз лой ҷудо нашуда буд ва ман шуморо аз таъвили ин хабар медиҳам, дуъои падарам Иброҳим дар ҳақам ва башорат додани Исо қавмашро дар бораи ман ва хобе, ки модарам дида буд, аз у нуре мебарояд, ки равшанияш ба қасрҳои Шом мерасад.
(Ривояти Аҳмад ва Табаронӣ)
Дар ривояти саҳеҳтаре омадааст, ки вақте паёмбар (с) дар батни модараш буд, падараш Абдуллоҳ дар синни бистучаҳор солагӣ аз дунё гузашт, яъне паёмбар (с) дар ҳоле ба дунё омад, ки ятим буд.