Гуш кун эй дусти ман ботарак,

Шархе аз ахволи занони араб.
Дар араб пеш аз зухури Мстафо,
Бар занон мешуд басе зулму чафо.
Буд пеш аз хазрати Хотамул маол,
Дар араб чони зан андар азоб.
Чони зан дар маъради офод буд,
Балки зан дар хукми хайвонот буд.
Духтаре мешуд аз бахри касе,
Зи муисибат мезад андар сар басе.
То чихил руз он араб дар андар,
Аз хичолат сар намебаровард бурун.
Токи аз лутфи Илохи шуд айёл,
Талъати пайгамбари охру замон.
Маккаро аз нури худ пурнур кард,
Аз арабхо ин сифатхо дур кард.
Гуфт хукмуллох инаст эй киром,
Бояд занонро намойм эхтром.
Ин занон хушбуй чун райхонан,
Ин занон шамъи чароги хонанд.
Зан агар мавчуд дар олам набуд,
Дар замон як нафар одам набуд.
Духтаронро дуст дорен аз вафо,
Салмаи ворид наоред аз чафо.
Хар ки аз худ духтарашро шод кард
Хона худ дар Бихишт обод кард.
Хар зане дорад такозои хукук,
Духтаронро хастан дорои хукук.
Ман зи дунё дуст дорам се чиз,
Атру Намозу Занонони ботамиз.
Хаст чонам зери пои Модарон,
Чонаи фарзандом зери пои Модарон.
Хар ки некуи намояд бо айёл,
Ёбад андар назди Хак риски халол.
Эй занон духтарон шоди кунен,
Хам чун сарви сав сав озоди кунед.
Хаст пайгамбар тарафдори шумо,
Фотима низ дар Бихишт ёри шумо.
Духтаронро Мустафо озодкард,
Чумла занхои арабро шод кард.
Марду зан гуянд то явмул киём,
Бар Мухаммад Мстафо бодо Салом.